Endonezya, çok sayıda adadan oluşan bir ülkedir. Ülke, nüfus miktarı bakımından (2016 yılında yaklaşık 261 milyon) Çin, Hindistan ve ABD’den sonra dördüncü sıradadır. Nüfusun yarıdan fazlası ülkenin yalnızca %67’sini kaplayan Java (Cava), Madura, Bali ve Lombok adalarında yaşamaktadır (Harita 2.1).
Endonezya’daki önemli nüfus politikalarından biri, nüfusun ülkedeki dağılımına yönelik olmuştur. Bu amaçla bir göç programı belirlenmiş, nüfusun bir kısmı, yerleşmelerin çok az olduğu adalara yerleştirilmeye çalışılmıştır. 1950’li yıllarda uygulanan bu politika, adaların gelişmişlik düzeyleri ve doğal kaynaklarının farklı olmasından dolayı başarılı olamamıştır.
Endonezya’daki nüfus politikalarından biri de nüfus artış hızıyla ilgilidir. Nüfusunun büyük bir kısmı Müslüman olan ülkede uzun süre nüfus artış hızının artmasına yönelik politikalar benimsenmiştir. 1970’e kadar benimsenen nüfus artış hızını yükseltmeye yönelik politikalar, bu süreçten sonra tamamen değişmiş, ülkede nüfus artış hızını azaltmaya yönelik politikalar benimsenmiştir.
1970’ten sonra başlatılan bu politikalar sayesinde 1970’te binde 25 olan yıllık nüfus artış hızı, 2000 yılında binde 14’e, 2015’te ise binde 12’ye düşmüştür. Bunun sonucunda ülkedeki çocuk nüfus oranı (Grafik 2.2) azalmaya başlamıştır. Endonezya’nın nüfus artış hızıyla ilgili bu başarılı uygulamalarından dolayı Endonezya’daki nüfus politikası, İslam Dünyası’ndaki en başarılı nüfus politikası olarak kabul edilmiştir.
